Tag Archives: paralelni svemiri

Dvije suprotne verzije stvarnosti mogu istovremeno postojati, pokazuje kvantni eksperiment

Dvije verzije stvarnosti mogu postojati istodobno, barem u kvantnom svijetu, prema novom istraživanju.

Naučnici su sproveli testove kako bi pokazali teorijsko pitanje fizike prvo postavljeno kao puki misaoni eksperiment prije par desetljeća.

U okviru koncepta, dva imaginarna znanstvenika smatraju se ispravnima, iako su došli do potpuno različitih zaključaka.

Demonstracija toga u praksi stoga dovodi u pitanje osnovna pitanja o fizici i sugerira da ne postoji takva stvar kao objektivna stvarnost.


Rezultati su objavljeni na arXiv, mjestu za istraživanje koje tek treba proći cjelovitu recenziju, britanski tim sa sjedištem na Univerzitetu Heriot-Watt.

Oni su krenuli da istražuju “Wignerov prijatelj”, nazvan po nobelovom nagrađivanom fizičaru Eugeniju Wigneru koji je došao 1961. godine, a koji je zasnovan na ideji da foton, odnosno čestica svetlosti, može postojati u dva moguća stanja.

Prema zakonima kvantne mehanike, ova „superpozicija“ znači polarizacija fotona – ili os na kojoj se vrti – istovremeno je i vertikalna i horizontalna.

Međutim, jednom kada jedan znanstvenik u izoliranoj laboratoriji izmjeri foton, otkriva da je polarizacija fotona fiksirana bilo vertikalno ili vodoravno.


Istovremeno, za nekoga ko je izvan laboratorije i nije svjestan rezultata, neizmjereni foton i dalje je u stanju superpozicije.

Uprkos ovim naizgled suprotstavljenim stvarnostima, obje su tačne.

U svojoj novoj studiji, fizičari su mogli eksperiment izvesti u stvarnost, koristeći stvarne fotone i mjernu opremu koja je stajala za Wignera i njegovog “prijatelja”.

Svojim rezultatima bili su u stanju potvrditi da su dvije stvarnosti koje je Wigner opisao istinite.

“Oboje možete potvrditi”, rekao je koautor studije dr Martin Ringbauer za Live Science, objašnjavajući kako ovaj zbunjujući koncept može napraviti skok sa teorije na stvarnost.

Teoretski napredak bio je potreban za formulisanje problema na način koji je eksperimentalno provjerljiv“, rekao je.

„Tada je eksperimentalnoj strani bilo potrebno razvoj događaja u kontroli kvantnih sistema da bi implementirao nešto takvo.“

Iako se eksperiment i njegovi rezultati mogu činiti svijetom – ili čak univerzumom udaljeni – od svakodnevnog života, on postavlja fizičarima duboka i uznemirujuća pitanja o prirodi stvarnosti.

„Naučna metoda se oslanja na činjenice, utvrđene ponovljenim mjerenjima i dogovorene univerzalno, nezavisno od toga ko ih je posmatrao“, napisao je tim u svom radu.

Uloga kvantne mehanike je opisati svijet u tako malom obimu da se konvencionalna pravila fizike ne primjenjuju. Ako se mjerenja iz ovog polja ne mogu smatrati apsolutnim, to bi moglo promijeniti način na koji disciplina funkcionira.


“Čini se da se, za razliku od klasične fizike, rezultati mjerenja ne mogu smatrati apsolutnom istinom, već ih se mora shvatiti u odnosu na posmatrača koji je izvršio mjerenje”, rekao je dr. Ringbauer.

“Priče koje pričamo o kvantnoj mehanici moraju se tome prilagoditi.”

Izvor: Independent

Fizičari misle da su primjetili duhove crnih rupa iz drugog Svemira?

Mi ne živimo u prvom univerzumu. Bilo je i drugih univerzuma, u drugim eonsima, prije našeg, rekla je grupa fizičara. Kao i naš, univerzumi su bili puni crnih rupa. I možemo otkriti tragove tih dugoročnih crnih rupa u kosmičkom mikrotalasnom pozadinskom zračenju(CMB) – radioaktivnom ostatku nasilnog rođenja našeg univerzuma.

Bar, to je donekle ekscentričan pogled grupe teoretičara, uključujući istaknutog matematičkog fizičara iz Oksforda Roger Penrosea (takođe važan Stephen Hawkingov saradnik). Penroze i ekipa tvrde modifikovanu verziju Velikog praska. Prema njima Univerzumi se međusobno preklapaju, šire i umiru u sekvenci, sa crnim rupama iz svakog koje ostavljaju tragove u univerzumima koji slijede.




Bezmasivni predmeti kao što su fotoni i graviti putuju brzinom svetlosti, tako da uopšte ne dožive vrijeme ili udaljenost. Dakle, svemir ispunjen samo gravitonima ili fotonima neće imati nikakav smisao za vreme ili šta je prostor. U tom trenutku, neki fizičari (uključujući Penrose) tvrde, veliki, prazan, univerzum posle crne rupe počinje da liči na ultra-komprimovani univerzum u trenutku velikog udara, gdje nema vremena ili udaljenosti između bilo čega.

Dakle, ako novi univerzum ne sadrži nijednu crnu rupu iz prethodnog univerzuma, kako bi te crne rupe mogle ostaviti tragove u CMB-u?

Penrose je rekao da tragovi nisu sami od crnih rupa, već od milijardi godina koje su ti objekti trošili energiju u svoj univerzum putem Hokingovog zračenja.

Evo šta to znači: Svo vrijeme koje crna rupa potroši rastvorivši se putem Hokingovog zračenja ostavlja trag. I ta oznaka, napravljena u pozadinskim frekvencijama zračenja prostora, može preživjeti smrt univerzuma. Ako istraživači mogu uočiti taj znak, onda bi naučnici imali razloga da vjeruju da je vizija o mnogo univerzuma tačna, ili barem ne definitivno pogrešna. Da bi uočili taj slabi signal u odnosu na već druge vodili su neku vrstu statističkog turnira među Svemirima.



U trećini CMB – a uzeli su kružne dijelove gdje galaksije i zvijezda ne preplavljuju CMB. Zatim su naglasili područja gdje distribucija mikrotalasnih frekvencija odgovara onome što bi se očekivalo ukoliko Hawking zračenje postoji. On je rekao da su se ti krugovi “međusobno takmičili” da bi se utvrdilo koja je površina skoro uporedila očekivane spektre Hoking tačaka.

Onda je upoređivao podatke sa lažnim CMB podacima koje je slučajno generisao. Ovaj trik je trebalo da isključi mogućnost da bi se te orijentacione točke “Hawking” mogle formirati ako bi CMB bili potpuno nasumičan. Ako nasumično generisani podaci CMB-a ne bi mogli da imitiraju te Hokingove tačke, to bi snažno ukazalo na to da su novo-identifikovane Hokingove tačke zaista bile od crnih rupa prošlosti. Ovo nije prvi put da je Penrose izdao papir kojim tvrdi da je identifikovao Hokingove tačke iz prošlosti svemira.

Još 2010. godine Penrose je objavio rad sa fizičarom Vahe Gurzadyan koji je napravio sličan zahtjev. Ova publikacija pokrenula je kritike od drugih fizičara, ne uspjevajući da uvjeri veliki broj naučnika. Dva dodatna dokumenta su tvrdili da su dokazi o Hokingovim tačkama Penrose i Gurzadyana ustvari rezultat nasumične buke u podacima.



Ipak, Penroze pritiska naprijed. (Fizičar je također famozno argumentirao, bez ubedjenja mnogih neuronaučnika da je ljudska svijest rezultat kvantnog računarstva.) Upitan da li će crne rupe iz našeg univerzuma jednog dana ostaviti tragove u svemiru sljedećeg eona, Penrose je odgovorio: “Da, zaista!”

Izvor: LiveScience