Od četvrtine do pola Zemljinog plodnog zemljišta pokazalo je značajno zelenilo tokom poslednjih 35 godina, uglavnom zbog povećanja nivoa atmosferskog ugljen-dioksida, prema novoj studiji objavljenoj u časopisu Nature Climate Change 25. aprila.
Ova slika prikazuje promjenu područja lista diljem svijeta od 1982. do 2015. godine.
Kredit: Univerzitet u Bostonu / R. Myneni
Međunarodni tim od 32 autora iz 24 institucije u osam zemalja vodio je istraživanje, koje je uključivalo korištenje satelitskih podataka iz NASA-ovog Spektrometra za snimanje umjerene rezolucije i instrumenta naprednog mjerača radiometra sa visokim rezolucijama za okeansku i atmosfersku administraciju kako bi se utvrdio indeks područja lista ili količina pokrivača listova, preko vegetiranog područja planete. Ozelenjavanje predstavlja povećanje listova na biljkama i drvećima ekvivalentnom u području na dva puta kontinentalne SAD.
Zeleni listovi koriste energiju od sunčeve svjetlosti kroz fotosintezu kako bi hemijski kombinovali ugljen-dioksid vučen iz vazduha sa vodom i hranjivim materijama iz zemlje, kako bi se proizveli šećeri, koji su glavni izvor hrane, vlakana i goriva za život na Zemlji. Studije su pokazale da povećane koncentracije ugljen-dioksida povećavaju fotosintezu, podstičući rast biljaka.
Međutim, đubrenje ugljen-dioksida nije jedini uzrok povećanog rasta biljaka – azot, promjena zemljišnog pokrivača i klimatske promjene putem globalne temperature, padavina i promjene sunčeve svjetlosti doprinose efektu zelenila. Da bi se utvrdio stepen doprinosa ugljen-dioksida, istraživači su vodili podatke za ugljen-dioksid i svaku od drugih varijabli u izolaciji kroz nekoliko kompjuterskih modela koji imitiraju rast biljaka posmatranog u satelitskim podacima.
Rezultati pokazuju da đubrenje ugljen-dioksida objašnjava 70 posto efekta zelenila, rekao je ko-autor Ranga Myneni, profesor na Odseku za zemlju i životnu sredinu na Boston univerzitetu. “Drugi najvažniji faktor je azot, sa 9 procenata. Dakle, vidimo koju ulogu CO2 igra u ovom procesu. ”
Oko 85 odsto zemlje bez leda pokriva vegetacija. Područje obuhvaćeno svim zelenim listovima na Zemlji jednako je u prosjeku 32% ukupne površine Zemlje – okeana, zemljišta i trajnih ledenih ploča. Obim zelenila u poslednjih 35 godina “ima sposobnost da fundamentalno promeni koncentraciju vode i ugljenika u klimatskom sistemu”, rekao je glavni autor Zaichun Žu, istraživač iz Pekingskog univerziteta u Kini, koji je u prvoj polovini ove godine radio sa Mynenijem gostujući na Bostonskom univerzitetu.
Svake godine oko polovine od 10 milijardi tona ugljenika emitovan u atmosferu iz ljudskih aktivnosti ostaje privremeno uskladišten, približno u jednakim dijelovima, u okeanima i biljkama. “Dok se naša studija nije bavila vezom između ekološkog skladištenja i skladištenja ugljenika u biljkama, druge studije su objavile rast ugljenika na kopnu još od osamdesetih godina, što je u potpunosti u skladu sa idejom o zelenoj Zemlji”, rekao je ko-autor Shilong Piao Koledža za urbane i prirodne nauke na Univerzitetu u Pekingu.
Iako rastuće koncentracije ugljen-dioksida u vazduhu mogu biti korisne za biljke, to je takođe glavni krivac klimatskih promjena. Gas, koji se zagrijava u atmosferi Zemlje, povećava se od industrijskog doba usljed sagorevanja nafte, gasa, uglja i drveta za energiju i nastavlja da dostiže koncentracije koje se ne vide najmanje 500.000 godina. Uticaji klimatskih promjena uključuju globalno zagrijavanje, porast nivoa mora, talas glečera i morski led, kao i teže vremenske događaje.
Pogodni uticaji ugljen-dioksida na biljke takođe mogu biti ograničeni, izjavio je koautor dr Philippe Ciais, pomoćnik direktora Laboratorija za klimatske i prirodne nauke, Gif-suv-Yvette, Francuska. “Studije su pokazale da se biljke aklimatizuju ili prilagođavaju porastu koncentracije ugljen-dioksida, a efekat đubrenja se vremenom smanjuje.”
“Dok se otkrivanje ozelenjavanja zasniva na podacima, pripisivanje različitim drajverima zasniva se na modelima”, rekao je koautor Josep Canadell iz Divizije za okeane i atmosferu u Organizaciji naučnog i industrijskog istraživanja Commonwealtha u Canberri, Australija. Kanadel je dodao da dok modeli predstavljaju najbolju moguću simulaciju komponenata sistema Zemlje, oni se stalno poboljšavaju.
Od četvrtine do pola Zemljinog plodnog zemljišta pokazalo je značajno zelenilo tokom poslednjih 35 godina, uglavnom zbog povećanja nivoa atmosferskog ugljen-dioksida, prema novoj studiji objavljenoj u časopisu Nature Climate Change 25. aprila.
Ova slika prikazuje promjenu područja lista diljem svijeta od 1982. do 2015. godine.
Kredit: Univerzitet u Bostonu / R. Myneni
Međunarodni tim od 32 autora iz 24 institucije u osam zemalja vodio je istraživanje, koje je uključivalo korištenje satelitskih podataka iz NASA-ovog Spektrometra za snimanje umjerene rezolucije i instrumenta naprednog mjerača radiometra sa visokim rezolucijama za okeansku i atmosfersku administraciju kako bi se utvrdio indeks područja lista ili količina pokrivača listova, preko vegetiranog područja planete. Ozelenjavanje predstavlja povećanje listova na biljkama i drvećima ekvivalentnom u području na dva puta kontinentalne SAD.
Zeleni listovi koriste energiju od sunčeve svjetlosti kroz fotosintezu kako bi hemijski kombinovali ugljen-dioksid vučen iz vazduha sa vodom i hranjivim materijama iz zemlje, kako bi se proizveli šećeri, koji su glavni izvor hrane, vlakana i goriva za život na Zemlji. Studije su pokazale da povećane koncentracije ugljen-dioksida povećavaju fotosintezu, podstičući rast biljaka.
Međutim, đubrenje ugljen-dioksida nije jedini uzrok povećanog rasta biljaka – azot, promjena zemljišnog pokrivača i klimatske promjene putem globalne temperature, padavina i promjene sunčeve svjetlosti doprinose efektu zelenila. Da bi se utvrdio stepen doprinosa ugljen-dioksida, istraživači su vodili podatke za ugljen-dioksid i svaku od drugih varijabli u izolaciji kroz nekoliko kompjuterskih modela koji imitiraju rast biljaka posmatranog u satelitskim podacima.
Rezultati pokazuju da đubrenje ugljen-dioksida objašnjava 70 posto efekta zelenila, rekao je ko-autor Ranga Myneni, profesor na Odseku za zemlju i životnu sredinu na Boston univerzitetu. “Drugi najvažniji faktor je azot, sa 9 procenata. Dakle, vidimo koju ulogu CO2 igra u ovom procesu. ”
Oko 85 odsto zemlje bez leda pokriva vegetacija. Područje obuhvaćeno svim zelenim listovima na Zemlji jednako je u prosjeku 32% ukupne površine Zemlje – okeana, zemljišta i trajnih ledenih ploča. Obim zelenila u poslednjih 35 godina “ima sposobnost da fundamentalno promeni koncentraciju vode i ugljenika u klimatskom sistemu”, rekao je glavni autor Zaichun Žu, istraživač iz Pekingskog univerziteta u Kini, koji je u prvoj polovini ove godine radio sa Mynenijem gostujući na Bostonskom univerzitetu.
Svake godine oko polovine od 10 milijardi tona ugljenika emitovan u atmosferu iz ljudskih aktivnosti ostaje privremeno uskladišten, približno u jednakim dijelovima, u okeanima i biljkama. “Dok se naša studija nije bavila vezom između ekološkog skladištenja i skladištenja ugljenika u biljkama, druge studije su objavile rast ugljenika na kopnu još od osamdesetih godina, što je u potpunosti u skladu sa idejom o zelenoj Zemlji”, rekao je ko-autor Shilong Piao Koledža za urbane i prirodne nauke na Univerzitetu u Pekingu.
Iako rastuće koncentracije ugljen-dioksida u vazduhu mogu biti korisne za biljke, to je takođe glavni krivac klimatskih promjena. Gas, koji se zagrijava u atmosferi Zemlje, povećava se od industrijskog doba usljed sagorevanja nafte, gasa, uglja i drveta za energiju i nastavlja da dostiže koncentracije koje se ne vide najmanje 500.000 godina. Uticaji klimatskih promjena uključuju globalno zagrijavanje, porast nivoa mora, talas glečera i morski led, kao i teže vremenske događaje.
Pogodni uticaji ugljen-dioksida na biljke takođe mogu biti ograničeni, izjavio je koautor dr Philippe Ciais, pomoćnik direktora Laboratorija za klimatske i prirodne nauke, Gif-suv-Yvette, Francuska. “Studije su pokazale da se biljke aklimatizuju ili prilagođavaju porastu koncentracije ugljen-dioksida, a efekat đubrenja se vremenom smanjuje.”
“Dok se otkrivanje ozelenjavanja zasniva na podacima, pripisivanje različitim drajverima zasniva se na modelima”, rekao je koautor Josep Canadell iz Divizije za okeane i atmosferu u Organizaciji naučnog i industrijskog istraživanja Commonwealtha u Canberri, Australija. Kanadel je dodao da dok modeli predstavljaju najbolju moguću simulaciju komponenata sistema Zemlje, oni se stalno poboljšavaju.
