Nova studija osporava uverenje da su viši rezultati inteligencije povezani sa bržom obradom informacija. Takođe otkriva vezu između sposobnosti rješavanja problema i razlika u povezanosti mozga i sinhronizacije između frontalnog i parijetalnog režnja. Nalazi sugerišu da postoji kompromis između brzine i tačnosti u kognitivnim procesima, naglašavajući važnost sporijeg i napornijeg razmišljanja za rješavanje teških problema i donošenje boljih odluka.

Nakon više od jednog veka istraživanja, od kojih je većina bila veoma kontroverzna, psiholozi se i dalje bore da definišu inteligenciju, a mnogi sumnjaju u validnost testova dizajniranih da je mere. Ipak, jedna ideja se pojavila i opstala: da su viši rezultati inteligencije povezani sa bržom obradom informacija ili “mentalnom brzinom.” Međutim, nova studija istraživača u Nemačkoj sada sugeriše da čak ni to možda nije tačno. 

Studija objavljena u časopisu Nature Communications pokazuje da ljudima sa višim rezultatima inteligencije treba više vremena da reše složene probleme, jer je manja verovatnoća da će brzo donositi zaključke. Studija takođe povezuje sposobnost rešavanja problema sa razlikama u povezanosti mozga i sinhronizaciji između područja mozga.

Pravljenje veza

Michael Schirner sa Charité-Universitätsmedizin Berlin i njegove kolege ispitali su podatke 1.176 učesnika Human Connectome projekta, analizirajući odnos između rezultata inteligencije i vremena reakcije na Penn Matrix Reasoning testu, koji se sastoji od skupa sve težih zadataka koji odgovaraju obrascima. To je pokazalo da, dok su ljudi sa višim rezultatima inteligencije brže rešavali lakše probleme, trebalo im je duže da reše teške, očigledno zato što su više vremena provodili zaključivajući skrivena pravila pre nego što su došli do ispravnog rešenja.  

Istraživači su generisali personalizovane modele moždanih mreža 650 učesnika, kombinujući podatke o povezivanju mozga iz svakog sa opštim modelima neuronskih kola za donošenje odluka i radnu memoriju. To je otkrilo da su oni kojima je trebalo duže da reše teške zadatke pokazali veću povezanost stanja mirovanja između frontalnog i parijetalnog režnja, kao i veću sinhronizaciju između frontalnog i parijetalnog režnja.

Poznato je da frontalni režanj igra važnu ulogu u pažnji i donošenju odluka, dok se smatra da parijetalni režanj prikuplja i integriše senzorne informacije. Studije skeniranja mozga sugeriraju da inteligencija uključuje fronto-parijetalnu mrežu, tako da veća sinhronizacija između ovih regija može odražavati prefrontalni mehanizam pažnje koji modulira obradu u parijetalnom režnju.

Pametniji, sporiji
Rezultati osporavaju pretpostavku da je viša inteligencija rezultat bržeg mozga. Oni sugerišu da brže nije nužno bolje i da pod određenim okolnostima postoji kompromis između brzine i tačnosti koji rezultira boljim odlukama.  

Dakle, dok je brzo, “automatsko” razmišljanje je adekvatno za donošenje odluka o lakim zadacima, sporiji i naporniji način spoznaje, koji podržava produženu integraciju relevantnih informacija, može biti bolji za rešavanje težih problema. 

Izvor: Big think