Metanauka (poznata i kao metaistraživanje ili istraživanje zasnovano na dokazima) upotreba je naučne metodologije za proučavanje same nauke. Metanauka nastoji povećati kvalitetu naučnog istraživanja uz smanjenje otpada. Poznato je i kao “istraživanje o istraživanju” i “nauka o znanosti”, jer koristi istraživačke metode za proučavanje načina istraživanja i gdje se mogu poboljšati. Metaznanost se odnosi na sva područja istraživanja i opisana je kao “pogled iz ptičje perspektive na nauku”. Po riječima Johna Ioannidisa, “nauka je nešto najbolje što se dogodilo ljudskim bićima … ali to možemo bolje”.
Godine 1966. rani meta-istraživački rad ispitao je statističke metode 295 radova objavljenih u deset visokih medicinskih časopisa. Utvrđeno je da su “u gotovo 73% pročitanih izvještaja … zaključci doneseni kada opravdanje tih zaključaka nije valjano.” Meta-istraživanja u narednim decenijama otkrila su mnoge metodološke nedostatke, neefikasnosti i loše prakse u istraživanjima na brojnim naučnim poljima. Mnoge naučne studije nisu se mogle reproducirati, posebno medicina i meke znanosti. Izraz “kriza replikacije” uveden je početkom 2010-ih kao dio rastuće svijesti o problemu.
Provedene su mjere za rješavanje problema otkrivenih metanaukom. Ove mjere uključuju predregistraciju naučnih studija i kliničkih ispitivanja kao i osnivanje organizacija kao što su CONSORT i Mreža EQUATOR koje izdaju smjernice za metodologiju i izvještavanje. Ulažu se kontinuirani napori za smanjenje zloupotrebe statistika, za uklanjanje perverznih poticaja iz akademskih krugova, za poboljšanje postupka stručnog nadzora, za borbu protiv pristranosti u naučnoj literaturi i za povećanje općeg kvaliteta i efikasnosti naučnog procesa.
