Mi ne živimo u prvom univerzumu. Bilo je i drugih univerzuma, u drugim eonsima, prije našeg, rekla je grupa fizičara. Kao i naš, univerzumi su bili puni crnih rupa. I možemo otkriti tragove tih dugoročnih crnih rupa u kosmičkom mikrotalasnom pozadinskom zračenju(CMB) – radioaktivnom ostatku nasilnog rođenja našeg univerzuma.
Bar, to je donekle ekscentričan pogled grupe teoretičara, uključujući istaknutog matematičkog fizičara iz Oksforda Roger Penrosea (takođe važan Stephen Hawkingov saradnik). Penroze i ekipa tvrde modifikovanu verziju Velikog praska. Prema njima Univerzumi se međusobno preklapaju, šire i umiru u sekvenci, sa crnim rupama iz svakog koje ostavljaju tragove u univerzumima koji slijede.
Bezmasivni predmeti kao što su fotoni i graviti putuju brzinom svetlosti, tako da uopšte ne dožive vrijeme ili udaljenost. Dakle, svemir ispunjen samo gravitonima ili fotonima neće imati nikakav smisao za vreme ili šta je prostor. U tom trenutku, neki fizičari (uključujući Penrose) tvrde, veliki, prazan, univerzum posle crne rupe počinje da liči na ultra-komprimovani univerzum u trenutku velikog udara, gdje nema vremena ili udaljenosti između bilo čega.
Dakle, ako novi univerzum ne sadrži nijednu crnu rupu iz prethodnog univerzuma, kako bi te crne rupe mogle ostaviti tragove u CMB-u?
Penrose je rekao da tragovi nisu sami od crnih rupa, već od milijardi godina koje su ti objekti trošili energiju u svoj univerzum putem Hokingovog zračenja.
Evo šta to znači: Svo vrijeme koje crna rupa potroši rastvorivši se putem Hokingovog zračenja ostavlja trag. I ta oznaka, napravljena u pozadinskim frekvencijama zračenja prostora, može preživjeti smrt univerzuma. Ako istraživači mogu uočiti taj znak, onda bi naučnici imali razloga da vjeruju da je vizija o mnogo univerzuma tačna, ili barem ne definitivno pogrešna. Da bi uočili taj slabi signal u odnosu na već druge vodili su neku vrstu statističkog turnira među Svemirima.
U trećini CMB – a uzeli su kružne dijelove gdje galaksije i zvijezda ne preplavljuju CMB. Zatim su naglasili područja gdje distribucija mikrotalasnih frekvencija odgovara onome što bi se očekivalo ukoliko Hawking zračenje postoji. On je rekao da su se ti krugovi “međusobno takmičili” da bi se utvrdilo koja je površina skoro uporedila očekivane spektre Hoking tačaka.
Onda je upoređivao podatke sa lažnim CMB podacima koje je slučajno generisao. Ovaj trik je trebalo da isključi mogućnost da bi se te orijentacione točke “Hawking” mogle formirati ako bi CMB bili potpuno nasumičan. Ako nasumično generisani podaci CMB-a ne bi mogli da imitiraju te Hokingove tačke, to bi snažno ukazalo na to da su novo-identifikovane Hokingove tačke zaista bile od crnih rupa prošlosti. Ovo nije prvi put da je Penrose izdao papir kojim tvrdi da je identifikovao Hokingove tačke iz prošlosti svemira.
Još 2010. godine Penrose je objavio rad sa fizičarom Vahe Gurzadyan koji je napravio sličan zahtjev. Ova publikacija pokrenula je kritike od drugih fizičara, ne uspjevajući da uvjeri veliki broj naučnika. Dva dodatna dokumenta su tvrdili da su dokazi o Hokingovim tačkama Penrose i Gurzadyana ustvari rezultat nasumične buke u podacima.
Ipak, Penroze pritiska naprijed. (Fizičar je također famozno argumentirao, bez ubedjenja mnogih neuronaučnika da je ljudska svijest rezultat kvantnog računarstva.) Upitan da li će crne rupe iz našeg univerzuma jednog dana ostaviti tragove u svemiru sljedećeg eona, Penrose je odgovorio: “Da, zaista!”
Izvor: LiveScience
