Istina je da se metafizika i kvantna mehanika donekle preklapaju. Preciznije, tumačenje kvantne mehanike (posebno problem mjerenja) nije rješeno, tako da nema konsenzusnog pogleda na ispravno tumačenje kvantne mehanike. Glavni problem je u tome što su sva različita tumačenja (kao što su Kopenhagen ili Everett) u skladu sa istim skupom podataka. Kao rezultat toga, osnovna (uglavnom neprovjerena) metafizička pretpostavka koju fizičari (i filozofi) favoriziraju, uopšteno određuje koja tumačenja oni preferiraju.
Max Tegmark je uticajan advokat za tumačenje kvantne mehanike Evereta ili mnogih svjetova. Kao i drugi koji favorizuju tumačenje Evereta, Tegmark vjeruje da je osnova realnosti matematička.
Pošto standardni talasni oblik kvantne mehanike veoma dobro odgovara podacima i pošto niko nije mogao pronaći jednako zadovoljavajuću jednačinu da bi odgovorila na naša stvarna opažanja (ili šta bi moglo izazvati kvantni kolaps), zagovornici Everetove interpretacije tvrde da je standard talasni signal je jednostavno sve što postoji. To naravno znači da vjerovatnoće u standardnom talasnom obliku, koje mi u stvari ne vidimo, podrazumijeva postojanje drugih svjetova itd. Glavna stvar je da je dublja priroda (ili metafizička) priroda realnosti matematička.
Zagovornici “skrivenih varijabli” Dejvida Bohma mogu tvrditi da su subatomske čestice jednostavno vođene drugom vrstom talasne funkcije koja se ne može izraziti u elegantnoj matematičkoj formi. Možda bi mogli da tvrde da je ova vrsta talasne funkcije inherentno cjelovita i zato što ne možemo da je izrazimo na tabli nije dobar razlog da se odbaci mogućnost. Nedostatak ovakvih sakrivenih varijabli pristupa je da nije pogodan za fizičare i filozofe koji favorizuju matematički elegantniji pristup. S druge strane, pretpostavljajući da neki procesi u našem svijetu kao inherentno cjeloviti ne izgleda da se sukobljavaju sa našim osjećanjem stvarnosti i konstantnim tokovima novih univerzuma.
Važno je napomenuti da metafizika igra važnu ulogu u kvantnoj mehanici. Ajnštajn je famozno napao kvantnu mehaniku jer je podrazumjevao “sablasnu akciju na daljinu” ili da se čestice mogu zapletati. Einsteinova metafizička pretpostavka bila je da ova vrsta nelokalnosti mora biti pogrešna. Međutim, nagomilani su eksperimentalni dokazi koji ukazuju na to da zapletavanje, a samim tim i nelokalnost, zapravo opisuje kvantno ponašanje. Ovo je dobar primjer kako metafizičke pretpostavke mogu odrediti način našeg shvatanja paradoksalne prirode kvantne mehanike.
Izvor: Quora
Autor: George Williams
