Kada je u pitanju nauka, naša je paradoksalna era. S jedne strane, istaknuti fizičari proglašavaju da rješavaju zagonetku stvarnosti i time konačno nas rješavaju verskog mita stvaranja. To je poruka o iz knjige poput Grand Design od strane fizičara Stephena Hawkinga i Leonarda Mlodinowa i Svemir iz Ništa od strane Lawrence Krauss-a. Posljedica ovog trijumfalnog pogleda je da će nauka neizbježno rješiti i sve druge misterije.
S druge strane, granice nauke nikada nisu bile očiglednije. U njihovom očajanju za “teorijom svega”, koja ujedinjuje kvantnu mehaniku i relativnost i objašnjava porjeklo i strukturu našeg Svemira fizičari su prihvatili pseudo-naučne spekulacije kao što su teorije sa više univerzuma i antropični princip (koji kaže da univerzum mora biti onako kako ga posmatramo, jer inače ne bi bili ovde da ga posmatramo). Polja kao što su neuroznanost, evoluciona psihologija i genetika ponašanja i složenost pale su daleko od njihovog hype – a.
Neki naučnici, naročito filozof Tomas Nagel, toliko su malo impresionirani naukom da izazivaju njene osnovne pretpostavke. U svojoj novoj knjizi Mind i Cosmos: Zašto je materijalističko neo-darvinovo shvatanje prirode skoro svakako neistinito, Nagel tvrdi da sadašnje naučne teorije i metode ne mogu objasniti pojavu života uopšte i jednu bipedalnu, velikodušnu vrstu posebno. Da bi rješio ove probleme, Nagel tvrdi da nauka treba “značajnu konceptualnu revoluciju”, onako radikalnu kao što ju je izazvao heliocentrizam, evolucija i relativnost.
Mnogi stručnjaci koji pozivaju na takvu revoluciju predstavljaju neku vrstu religiozne agende, bilo hrišćanskog ili novog doba. Nagel je ateista, koji ne može prihvatiti Boga kao konačni odgovor, a ipak ponavlja neke teološke kritike nauke. “Fizično-hemijski redukcionizam”, piše on, ne može nam reći kako je materija postala animirana na Zemlji prije više od tri milijarde godina; niti može da utvrdi pojavu naših predaka u svjesti, razumu i moralnosti.
Evolucioni psiholozi pozivaju se na prirodnu selekciju da objasne izuzetne osobine čovječanstva, ali samo na retrospektivnom načinu, prema Nagelu. Prava teorija svega, on predlaže, trebalo bi objasni smisao izuzetne činjenice da se Univerzum “budi i postaje svjestan samog sebe”. Drugim riječima, teorija bi trebala pokazati da su život, um, moral i razum bili ne samo mogući, već i neizbježni, latentni u kosmosu od njegovog eksplozivnog nastanka. Nagel priznaje da nema pojma kakav bi oblik takva teorija trebalo da preduzme; njegov cilj je da istakne koliko je današnja nauka daleko od njenog postizanja.
Nagel priznaje da je njegov pokušaj zamišljanja ekspanzivnije naučne paradigme “previše nezanimljiv”. Mogao je da napravi ubjedljiviji rad ako bi se u širokom rasponu rasporedio na alternativu materijalističkim dogmama. Na primjer, teoretičar složenosti Stuart Kauffman je postulirao postojanje nove sile koja se suprotstavlja univerzalnom driftu prema poremećaju utvrđenom drugim zakonom termodinamike. Kauffman sumnja da bi ova antietropska sila mogla da dovede do pojave i evolucije života. Nagel pominje Kauffmanovu teoriju “samoorganizacije” u fusnoti, ali ne razrađuje to.
Prema fizičaru John Wheeler-u, kvantna mehanika podrazumijeva da naša opservacija stvarnosti utiče na njegovo odvijanje. Mi živimo u “participativnom Univerzumu”, predložio je Wheeler, u kojem je um fundamentalan kao materija. Filozof David Čalmers, Nagelov kolega na Univerzitetu u Njujorku, pretpostavlja da su “informacije”, koje proizilaze iz određenih fizičkih konfiguracija i procesa i podrazumijevaju svjest, osnovna komponenta realnosti, isto koliko i vrijeme, prostor, materija i energija.
Nagel se kratko bavi pitanjem slobodne volje, kada on predlaže da se naši moralni i estetski izbori ne mogu svesti na fizičke procese, ali sam očekivao dublje postupanje prema ovoj temi. Mnogi vodeći naučnici, od Francisa Crika do Hokinga, tvrde da je slobodna volja iluzija, koliko i Bog i duhovi.
Izvor: Scientific American, autor: John Horgan
