Nema plave ili crvene pilule
Fanovi trilogije “the Matrix” su prihvatili perspektivu da možemo da živimo unutar velike kompjuterske simulacije kada je Tesla i SpaceX osnivač Elon Musk podigao uzbuđenje tokom 2016. godine kodne konferencije, rekavši da je u potpunosti moguće da postojimo u simuliranom Univerzumu. Mrzimo da razbijemo vaš zanos Elone, ali izgleda da nema masovnog vanzemaljskog kompjutera sa epskim programom koji simulira sve postojanje. I ispostavilo se da opovrgavanje hipoteze o simulaciji nije koristilo filozofiju.
Nedavna studija teoretskih fizičara sa Univerziteta Oksford u U.K., objavljena u časopisu Scientific Advances, definitivno potvrđuje da život i stvarnost nisu proizvodi računarske simulacije. Istraživači, na čelu sa Zohar Ringelom i Dmitrijem Kovrizijem, došli su do ovog zaključka posmatrajući novu vezu između gravitacionih anomalija i računske kompleksnosti.
Zagovornici simulirane teorije univerzuma poput Muska i popularnog astrofizilara Neil deGrasse Tyson često ukazuju na sve kompleksnije mogućnosti današnjih kompjuterskih sistema kao dokaz da se realnost može simulirati. U simuliranom univerzumu, koji je 2003. godine popularan od strane britanskog filozofa Nikolasa Bostroma, vrlo je vjerovatno da je napredna buduća civilizacija razvila podjednako napredne kompjuterske simulacije prošlih civilizacija – u jednom velikom iskustvu virtuelne realnosti. Navodno, ovi napredni kompjuterski modeli pokreću se kao današnje kompjuterske igre, od kojih mnoge proizvode interaktivnu simulaciju drevnih civilizacija.
Ali, prema novom istraživanju, stvaranje takvog velikog simuliranog Univerzuma praktično je nemoguće. Jednostavan razlog: u poznatom Univerzumu nema dovoljno čestica koje bi mogle da održe računarsku snagu potrebnu za simulaciju ove skale.
Fizički nemoguće
Oksfordski tim je proverio šta će biti potrebno za izgradnju kompjuterske simulacije koja je dovoljno jaka da bi pokazala kvantne efekte mnogih tijela. Za one koji nisu upoznati sa kvantnim špekulacijama (većina nas), to se odnosi samo na fizičke probleme koji zahtjevaju velike količine čestica u interakciji. Konkretno, oni su testirali anomaliju poznatu kao kvantni Hall efekt pomoću tehnike pod nazivom kvantni Monte Carlo – računarska metoda koja koristi slučajno uzorkovanje za ispitivanje složenih kvantnih sistema.
Shvatili su da za precizno modeliranje kvantnih fenomena koji se javljaju u metalima, simulacija mora biti izuzetno složena. Složenost se eksponencijalno povećala s obzirom da je potreban veliki broj čestica potrebnih za simulaciju. Što je veća simulacija, veća je potreba računarske snage. Ukratko, uvijek je nemoguće. To je fizički nemoguće – i pokušali su samo da modeluju dio fizičkog Univerzuma.
Da bi sačuvali informacije o par stotina elektrona, primjećeno je da je potrebno računarsko pamćenje koje zahtjeva više atoma nego što je dostupno u Svemiru. “Međutim, ne može se isključiti mogućnost da neka inherentna fizička svojina stvara opstrukciju efikasnih klasičnih simulacija kvantnih sistema mnogih tela”, napisali su istraživači.
Ovo fizičko ograničenje je dovoljno da spriječi bilo koja ultra-inteligentna bića iz budućnosti, vanzemaljce ili na neki drugi način, od stvaranja ovako nezahvalnog složenog i kompleksnog Univerzuma kao što je naš. Suprotno onome što Musk i Tyson tvrde da vjeruju, možda današnji napredak u tehnologiji jednostavno je rezultat ljudske genijalnosti, a ne neke unapred programirane (ili usmjerene) stvarnosti na megalitskom tvrdom disku iz budućnosti.
Ipak, jedna stvar je jasna. Otkrivanja poput ovoga dokazuju da moramo naučiti više o fizičkom Univerzumu prije nego što pretpostavimo da znamo njegovu prirodu. Vjerovanje u ljudsku genijalnost kao na put u budućnost koja poboljšava ljudsko stanje će nas odvesti mnogo dalje nego što se pretpostavlja senzacionalističkom metafizikom.
Izvor: futurism.com