Nobelova nagrada za fiziku dodjeljena je 111 puta za 207 Nobelovih laureata između 1901. i 2017. godine. Džon Bardin je jedini Nobelovac koji je 1956. i 1972. godine dobitnik Nobelove nagrade za fiziku. To znači da su ukupno 206 pojedinaca dobili Nobelovu nagradu za fiziku.
Nobelova nagrada za fiziku 2017
Rainer Weiss, Barry C. Barish i Kip S. Thorne”za odlučujući doprinos LIGO detektoru i posmatranje gravitacionih talasa”
Nobelova nagrada za fiziku 2016
David J. Thouless, F. Duncan M. Haldane i J. Michael Kosterlitz”za teorijska otkrića topoloških faznih tranzicija i topoloških faza materije”
Nobelova nagrada za fiziku 2015
Takaaki Kajita i Arthur B. McDonald
“za otkrivanje neutrino oscilacija, što pokazuje da su neutrini maseni”
Nobelova nagrada za fiziku 2014
Isamu Akasaki, Hiroshi Amano i Shuji Nakamura
“za pronalazak efikasnih plavih svetlosnih dioda koje su omogućile izvore svjetlosti i izvore energije bijelog svjetla”
Nobelova nagrada za fiziku 2013
François Englert i Peter W. Higgs
“za teorijsko otkriće mehanizma koji doprinosi našem razumevanju porijekla mase subatomskih čestica i koji je nedavno potvrđen otkrivanjem predviđene fundamentalne čestice ATLAS-om i CMS eksperimentima na CERN-ovom velikom Hadronskom koaleru”
Nobelova nagrada za fiziku 2012
Serge Haroche i David J. Wineland
“za prelijepe eksperimentalne metode koje omogućavaju mjerenje i manipulaciju pojedinačnih kvantnih sistema”
Nobelova nagrada za fiziku 2011
Saul Perlmutter, Brian P. Schmidt i Adam G. Riess
“za otkrivanje ubrzavanja ekspanzije Univerzuma kroz zapažanja dalekih supernova”
Nobelova nagrada za fiziku 2010
Andre Geim i Konstantin Novoselov
“za revolucionarne eksperimente u pogledu dvodimenzionalnog materijala grafena”
Nobelova nagrada za fiziku 2009
Charles Kuen Kao
“za inovativna dostignuća koja se odnose na prenos svjetlosnih vlakana za optičku komunikaciju”
Willard S. Boyle i George E. Smith
“za pronalazak semiconductor kruga za snimanje – CCD senzor”
Nobelova nagrada za fiziku 2008
Yoichiro Nambu
“za otkrivanje mehanizma spontane slomljene simetrije u subatomskoj fizici”
Makoto Kobayashi i Toshihide Maskawa
“za otkrivanje porjekla slomljene simetrije koja predviđa postojanje najmanje tri porodice kvarkova u prirodi”
Nobelova nagrada za fiziku 2007
Albert Fert i Peter Grünberg
“za otkrivanje velikog magnetoresistenta”
Nobelova nagrada za fiziku 2006
John C. Mather i George F. Smoot
“za njihovo otkrivanje oblika crnog tijela i anizotropije kosmičkog mikrotalasnog zonskog zračenja”
Nobelova nagrada za fiziku 2005
Roy J. Glauber
“za njegov doprinos kvantnoj teoriji optičke koherentnosti”
John L. Hall i Theodor W. Hänsch
“za njihov doprinos razvoju laserske precizne spektroskopije, uključujući tehniku optičke frekvencije”
Nobelova nagrada za fiziku 2004
David J. Gross, H. David Politzer i Frank Wilczek
“za otkrivanje asimptotske slobode u teoriji jake interakcije”
Nobelova nagrada za fiziku 2003
Aleksej A. Abrikosov, Vitalij L. Ginzburg i Anthony J. Leggett
“za pionirski doprinos teoriji superprevodnika i superfluida”
Nobelova nagrada za fiziku 2002
Raymond Davis Jr. i Masatoshi Koshiba
“za pionirski doprinos astrofizici, posebno za otkrivanje kosmičkih neutrina”
Riccardo Giacconi
“za pionirski doprinos astrofizici, koji su doveli do otkrivanja kosmičkih izvora X-zraka”
Nobelova nagrada za fiziku 2001
Eric A. Cornell, Wolfgang Ketterle i Carl E. Wieman
“za postizanje Bose-Ajnštajnove kondenzacije u razblaženim gasovima alkalnih atoma, i za ranije temeljne studije svojstava kondenzata”
Nobelova nagrada za fiziku 2000
“za osnovni rad na informacijskoj i komunikacionoj tehnologiji”
Zhores I. Alferov i Herbert Kroemer
“za razvoj poluprovodničkih heterostruktura koje se koriste u brzoj- i opto-elektronici”
Jack S. Kilby
“za ulogu u pronalasku integrisanog kola”
Nobelova nagrada za fiziku 1999
Gerardus ‘t Hooft i Martinus J.G. Veltman
“za razjašnjavanje kvantne strukture elektroekoloških interakcija u fizici”
Nobelova nagrada za fiziku 1998. godine
Robert B. Laughlin, Horst L. Störmer i Daniel C. Tsui
“za njihovo otkrivanje novog oblika kvantne tečnosti sa frakcionisanim ekscitacijama”
Nobelova nagrada za fiziku 1997
Steven Chu, Claude Cohen-Tannoudji i William D. Phillips
“za razvoj metoda za hlađenje i zatvaranje atoma uz lasersko svetlo”
Nobelova nagrada za fiziku 1996
David M. Lee, Douglas D. Osheroff i Robert C. Richardson
“za otkrivanje superfluidnosti u helijumu-3”
Nobelova nagrada za fiziku 1995
“za pionirski eksperimentalni doprinos fizici leptona”
Martin L. Perl
“za otkriće tau lepton”
Frederick Reines
“za detekciju neutrina”
Nobelova nagrada za fiziku 1994
“za pionirski doprinos razvoju tehnike rastvaranja neutrona za ispitivanje kondenzovane materije”
Bertram N. Brockhouse
“za razvoj neutronske spektroskopije”
Clifford G. Shull
“za razvoj tehnike difrakcije neutrona”
Nobelova nagrada za fiziku 1993
Russell A. Hulse i Joseph H. Taylor Jr.
“za otkriće nove vrste pulsara, otkrića koje su otvorile nove mogućnosti za proučavanje gravitacije”
Nobelova nagrada za fiziku 1992
Georges Charpak
“za njegov izum i razvoj detektora čestica, posebno proporcionalne komore sa više žica”
Nobelova nagrada za fiziku 1991
Pierre-Gilles de Gennes
“za otkrivanje da metode koje su razvijene za proučavanje fenomena reda u jednostavnim sistemima mogu biti generalizovane u složenije oblike materije, posebno u tečne kristale i polimere”
Nobelova nagrada za fiziku 1990
Jerome I. Friedman, Henry W. Kendall i Richard E. Taylor
“za njihova pionirska istraživanja koja se tiču dubokog neelastičnog rasipanja elektrona na protone i vezanih neutrona, koji su od suštinskog značaja za razvoj modela kvarkova u fizici čestica”
Nobelova nagrada za fiziku 1989
Norman F. Ramsey
“za pronalazak metode odvojenih oscilacionih polja i njegove upotrebe u vodoničnom maseru i drugim atomskim satovima”
Hans G. Dehmelt i Wolfgang Paul
“za razvoj tehnike jonske zamke”
Nobelova nagrada za fiziku 1988
Leon M. Lederman, Melvin Schwartz i Jack Steinberger
“za metodu neutrino snopa i demonstraciju dvostruke strukture leptona kroz otkrivanje muonskog neutrina”
Nobelova nagrada za fiziku 1987
J. Georg Bednorz i K. Alexander Müller
“za njihov značajan proboj u otkrivanju superprevodljivosti u keramičkim materijalima”
Nobelova nagrada za fiziku 1986
Ernst Ruska
“za njegov osnovni rad u elektronskoj optici i za dizajn prvog elektronskog mikroskopa”
Gerd Binnig i Heinrich Rohrer
“za njihov dizajn mikroskopa za skeniranje tunela”
Nobelova nagrada za fiziku 1985
Klaus von Klitzing
“za otkrivanje kvantiziranog Hola efekta”
Nobelova nagrada za fiziku 1984
Carlo Rubbia i Simon van der Meer
“zbog njihovog odlučujućeg doprinosa velikom projektu, što je dovelo do otkrivanja delova polja W i Z, komunikatora slabe interakcije”
Nobelova nagrada za fiziku 1983
Subramanyan Chandrasekhar
“za svoje teorijske studije fizičkih procesa od značaja za strukturu i evoluciju zvezda”
William Alfred Fowler
“za njegove teorijske i eksperimentalne studije nuklearnih reakcija od značaja u formiranju hemijskih elemenata u svemiru”
Nobelova nagrada za fiziku 1982
Kenet G. Vilson
“za njegovu teoriju kritičnog fenomena u vezi sa faznim tranzicijama”
Nobelova nagrada za fiziku 1981
Nicolaas Bloembergen i Arthur Leonard Schawlow
“za njihov doprinos razvoju laserske spektroskopije”
Kai M. Siegbahn
“za njegov doprinos razvoju elektronske spektroskopije visoke rezolucije”
Nobelova nagrada za fiziku 1980
James Watson Cronin i Val Logsdon Fitch
“za otkrivanje kršenja osnovnih principa simetrije u raspadu neutralnih K-mezona”
Nobelova nagrada za fiziku 1979
Sheldon Lee Glashow, Abdus Salam i Steven Weinberg
“za njihov doprinos teoriji jedinstvene slabe i elektromagnetne interakcije između elementarnih čestica, uključujući, između ostalog, i predviđanje slabe neutralne struje”
Nobelova nagrada za fiziku 1978
Pyotr Leonidovich Kapitsa
“za njegove osnovne pronalaske i otkrića u oblasti fizike niskih temperatura”
Arno Allan Penzias i Robert Woodrow Wilson
“za njihovo otkrivanje kosmičkog mikrotalasnog zračenja pozadine”
Nobelova nagrada za fiziku 1977
Philip Warren Anderson, Sir Nevill Francis Mott i John Hasbrouck van Vleck
“za njihova temeljna teorijska istraživanja elektronske strukture magnetnih i neuređenih sistema”
Nobelova nagrada za fiziku 1976
Burton Richter i Samuel Chao Chung Ting
“za njihov pionirski rad u otkrivanju teške elementarne čestice nove vrste”
Nobelova nagrada za fiziku 1975
Aage Niels Bohr, Ben Roy Mottelson i Leo James Rainwater
“za otkrivanje veze između kolektivnog kretanja i kretanja čestica u atomskim jezgrima i razvoja teorije strukture atomskog jezgra na osnovu ove veze”
Nobelova nagrada za fiziku 1974
Ser Martin Ryle i Antony Hewish
“za svoje pionirsko istraživanje radio astrofizike: Ryle za svoja zapažanja i pronalaske, posebno za tehniku sinteze apertura i Hewisha za njegovu odlučujuću ulogu u otkriću pulsara”
Nobelova nagrada za fiziku 1973
Leo Esaki i Ivar Giaever
“za svoja eksperimentalna otkrića u vezi sa tunelskim fenomenima u poluprovodnicima i superprevodnicima, respektivno”
Brian David Josephson
“zbog njegovih teorijskih predviđanja svojstava nadpritiska kroz tunelsku barijeru, posebno onih fenomena koji su općenito poznati kao efekti Džozefsona”
Nobelova nagrada za fiziku 1972
John Bardeen, Leon Neil Cooper i John Robert Schrieffer
“za zajednički razvijenu teoriju superprevodljivosti, koja se obično zove BCS-teorija”
Nobelova nagrada za fiziku 1971
Dennis Gabor
“za njegov izum i razvoj holografske metode”
Nobelova nagrada za fiziku 1970
Hannes Olof Gösta Alfvén
“za temeljni rad i otkrića u magnetohidro dinamici sa plodnim primjenama u različitim dijelovima fizike plazme”
Louis Eugène Félix Néel
“za fundamentalni rad i otkrića u vezi sa antiferromagnetizmom i ferimagnetizmom koji su doveli do važnih primena u fizičkom čvrstom stanju”
Nobelova nagrada za fiziku 1969
Murray Gell-Mann
“zbog njegovih doprinosa i otkrića vezanih za klasifikaciju elementarnih čestica i njihovih interakcija”
Nobelova nagrada za fiziku 1968
Luis Walter Alvarez
“za njegov odlučujući doprinos fizici elementarnih čestica, a posebno otkriće velikog broja rezonantnih stanja, koji su omogućeni njegovim razvojem tehnike korištenja komora vodonične mjehuriće i analize podataka”
Nobelova nagrada za fiziku 1967
Hans Albrecht Bethe
“zbog njegovog doprinosa teoriji nuklearnih reakcija, posebno njegovih otkrića u vezi sa proizvodnjom energije u zvezdama”
Nobelova nagrada za fiziku 1966
Alfred Kastler
“za otkrivanje i razvoj optičkih metoda za proučavanje hertzijskih rezonansa u atoma”
Nobelova nagrada za fiziku 1965
Sin-Itiro Tomonaga, Julian Schwinger i Richard P. Feynman
“za svoj temeljni rad u kvantnoj elektrodinamici, sa dubokim oranjem posledica za fiziku elementarnih čestica”
Nobelova nagrada za fiziku 1964
Charles Hard Townes, Nicolay Gennadiyevich Basov i Aleksandr Mikhailovich Prokhorov
“za temeljni rad u oblasti kvantne elektronike, što je dovelo do izgradnje oscilatora i pojačala na osnovu principa maser-lasera”
Nobelova nagrada za fiziku 1963
Eugene Paul Wigner
“za njegov doprinos teoriji atomskog jezgra i elementarnih čestica, posebno kroz otkrivanje i primjenu osnovnih principa simetrije”
Maria Goeppert Mayer i J. Hans D. Jensen
“za svoja otkrića o strukturi nuklearnog oklopa”
Nobelova nagrada za fiziku 1962
Lev Davidovič Landau
“za njegove pionirske teorije za kondenzovanu materiju, posebno tečnog helijuma”
Nobelova nagrada za fiziku 1961
Robert Hofstadter
“za njegova pionirska istraživanja raspršivanja elektrona u atomskim jezgrima i zbog njegovog postizanja otkrića o strukturi nukleona”
Rudolf Ludwig Mössbauer
“za svoja istraživanja koja se tiču rezonantne apsorpcije gama zračenja i njegovog otkrivanja u vezi sa efektom koji nosi njegovo ime”
Nobelova nagrada za fiziku 1960
Donald Arthur Glaser
“za pronalazak balonske komore”
Nobelova nagrada za fiziku 1959
Emilio Gino Segrè i Owen Chamberlain
“za njihovo otkrivanje antiproton”
Nobelova nagrada za fiziku 1958
Pavel Aleksejevič Čerenkov, Ilja Mihailović Frank i Igor Jevgenjević Tamm
“za otkrivanje i tumačenje efekta Čerenkova”
Nobelova nagrada za fiziku 1957
Chen Ning Yang i Tsung-Dao (T.D.) Lee
“za njihovu prodornu istragu tzv. paritetnih zakona koji su doveli do važnih otkrića u vezi sa elementarnim česticama”
Nobelova nagrada za fiziku 1956
William Bradford Shockley, John Bardeen i Walter Houser Brattain
“za njihova istraživanja na poluprovodnicima i njihovo otkrivanje tranzistorskog efekta”
Nobelova nagrada za fiziku 1955
Willis Eugene Lamb
“za njegova otkrića koja se tiču fine strukture vodonosnog spektra”
Polykarp Kusch
“za precizno određivanje magnetnog momenta elektrona”
Nobelova nagrada za fiziku 1954
Maks Rođen
“za njegovo temeljno istraživanje kvantne mehanike, posebno za njegovo statističko tumačenje talasne funkcije”
Walther Bothe
“za metodu slučajnosti i njegova otkrića napravljena s njim”
Nobelova nagrada za fiziku 1953
Frits Zernike
“za njegovu demonstraciju metode faznog kontrasta, posebno za njegov pronalazak faznog kontrastnog mikroskopa”
Nobelova nagrada za fiziku 1952
Felix Bloch i Edward Mills Purcell
“za njihov razvoj novih metoda nuklearne magnetske preciznosti i otkrića u vezi sa njom”
Nobelova nagrada za fiziku 1951
Sir John Douglas Cockcroft i Ernest Thomas Sinton Walton
“za njihov pionirski rad na transmutaciji atomskih jezgara veštačkim ubrzanim atomskim česticama”
Nobelova nagrada za fiziku 1950
Cecil Frank Powell
“za njegov razvoj fotografskog metoda proučavanja nuklearnih procesa i njegovih otkrića u vezi sa mezonima napravljenim ovom metodom”
Nobelova nagrada za fiziku 1949
Hideki Yukawa
“za njegovo predviđanje postojanja mesona na osnovu teorijskog rada na nuklearnim snagama”
Nobelova nagrada za fiziku 1948
Patrick Maynard Stuart Blackett
“za njegov razvoj Wilsonovog metoda cloud oblaka i njegova otkrića u oblastima nuklearne fizike i kosmičkog zračenja”
Nobelova nagrada za fiziku 1947
Sir Edward Victor Appleton
“za njegova istraživanja fizike gornje atmosfere posebno za otkrivanje takozvanog sloja Appletona”
Nobelova nagrada za fiziku 1946
Percy Williams Bridgman
“za pronalazak uređaja koji proizvodi izuzetno visoke pritiske, a za otkrića sa kojima je napravio u oblasti fizike visokog pritiska”
Nobelova nagrada za fiziku 1945
Wolfgang Pauli
“za otkrivanje principa isključenja, koji se takođe naziva Paulijev princip”
Nobelova nagrada za fiziku 1944
Isidor Isaac Rabi
“za njegov rezonantni metod za snimanje magnetnih svojstava atomskih jezgara”
Nobelova nagrada za fiziku 1943
Otto Stern
“za njegov doprinos razvoju metode molekularnog zraka i njegovom otkrivanju magnetnog momenata protona”
Nobelova nagrada za fiziku 1942
Nobelova nagrada nije dodijeljena ove godine. Novčana nagrada bila je 1/3 dodeljena Glavnom fondu, a 2/3 Posebnom fondu ove nagrade.
Nobelova nagrada za fiziku 1941
Nobelova nagrada nije dodijeljena ove godine. Novčana nagrada bila je 1/3 dodeljena Glavnom fondu, a 2/3 Posebnom fondu ove nagrade.
Nobelova nagrada za fiziku 1940
Nobelova nagrada nije dodijeljena ove godine. Novčana nagrada bila je 1/3 dodeljena Glavnom fondu, a 2/3 Posebnom fondu ove nagrade.
Nobelova nagrada za fiziku 1939
Ernest Orlando Lawrence
“za pronalazak i razvoj ciklonona i za rezultate dobijene uz njega, posebno u vezi sa vještačkim radioaktivnim elementima”
Nobelova nagrada za fiziku 1938
Enrico Fermi
“za njegove demonstracije postojanja novih radioaktivnih elemenata proizvedenih neutronskim zračenjem i za njegovo srodno otkrivanje nuklearnih reakcija koje su izazvali spori neutroni”
Nobelova nagrada za fiziku 1937
Clinton Joseph Davisson i George Paget Thomson
“za njihovo eksperimentalno otkrivanje difrakcije elektrona kristalima”
Nobelova nagrada za fiziku 1936
Victor Franz Hess
“za njegovo otkrivanje kosmičkog zračenja”
Karl David Anderson
“za njegovo otkriće pozitrona”
Nobelova nagrada za fiziku 1935
James Chadwick
“za otkrivanje neutrona”
Nobelova nagrada za fiziku 1934
Nobelova nagrada nije dodijeljena ove godine. Novčana nagrada bila je 1/3 dodeljena Glavnom fondu, a 2/3 Posebnom fondu ove nagrade.
Nobelova nagrada za fiziku 1933
Erwin Schrödinger i Paul Adrien Maurice Dirac
“za otkrivanje novih produktivnih oblika atomske teorije”
Nobelova nagrada za fiziku 1932
Werner Karl Heisenberg
“za stvaranje kvantne mehanike, primena koja je, između ostalog, dovela do otkrivanja alotropnih oblika vodonika”
Nobelova nagrada za fiziku 1931
Nobelova nagrada nije dodijeljena ove godine. Novčana nagrada dodeljena je Specijalnom fondu ove nagrade.
Nobelova nagrada za fiziku 1930
Sir Chandrasekhara Venkata Raman
“za svoj rad na rasipanju svetlosti i otkrivanju efekta nazvanog po njemu”
Nobelova nagrada za fiziku 1929
Prince Louis-Victor Pierre Raymond de Broglie
“za njegovo otkrivanje talasne prirode elektrona”
Nobelova nagrada za fiziku 1928
Owen Willans Richardson
“za svoj rad na termioničkom fenomenu, a naročito za otkrivanje zakona koji se zove”
Nobelova nagrada za fiziku 1927
Arthur Holly Compton
“za njegovo otkrivanje efekta nazvanog po njemu”
Charles Thomson Rees Wilson
“za njegov način pravljenja puteva električno naelektrisanih čestica vidljivih kondenzacijom para”
Nobelova nagrada za fiziku 1926
Jean Baptiste Perrin
“za svoj rad na diskontinuiranoj strukturi materije, a posebno za njegovo otkriće ravnoteže sedimenata”
Nobelova nagrada za fiziku 1925
James Franck i Gustav Ludwig Hertz
“za njihovo otkrivanje zakona koji regulišu uticaj elektrona na atom”
Nobelova nagrada za fiziku 1924
Karl Manne Georg Siegbahn
“za njegova otkrića i istraživanja u oblasti rentgenske spektroskopije”
Nobelova nagrada za fiziku 1923
Robert Andrews Millikan
“za svoj rad na elementarnom naelektrisanju i na fotoelektrični efekat”
Nobelova nagrada za fiziku 1922
Niels Henrik David Bohr
“za svoje usluge u istrazi strukture atoma i radijacije koje proizilaze iz njih”
Nobelova nagrada za fiziku 1921
Albert Einstein
“za svoje usluge u teorijskoj fizici, a posebno za njegovo otkrivanje zakona fotoelektričnog efekta”
Nobelova nagrada za fiziku 1920
Charles Edouard Guillaume
“u znak priznanja za uslugu koju je izvršio preciznim merenjima u fizici otkrivanjem anomalija u legurama nikla”
Nobelova nagrada za fiziku 1919
Johannes Stark
“za njegovo otkrivanje Doplerovog efekta u kanalskim zracima i podelu spektralnih linija u električnim poljima”
Nobelova nagrada za fiziku 1918
Max Karl Ernst Ludwig Planck
“u znak priznanja službi koje je pružio unapređenju fizike njegovim otkrićem energije kvanta”
Nobelova nagrada za fiziku 1917
Charles Glover Barkla
“za njegovo otkrivanje karakterističnog Röntgenove zračenja elemenata”
Nobelova nagrada za fiziku 1916
Nobelova nagrada nije dodijeljena ove godine. Novčana nagrada dodeljena je Specijalnom fondu ove nagrade.
Nobelova nagrada za fiziku 1915
Sir William Henry Bragg i William Lawrence Bragg
“za svoje usluge u analizi kristalne strukture pomoću rentgenskih zraka”
Nobelova nagrada za fiziku 1914
Max von Laue
“za njegovo otkrivanje difrakcije rendgenskih zraka kristalima”
Nobelova nagrada za fiziku 1913
Heike Kamerlingh Onnes
“za njegova istraživanja o svojstvima materije na niskim temperaturama koje su dovele, između ostalog, na proizvodnju tečnog heliuma”
Nobelova nagrada za fiziku 1912
Nils Gustaf Dalén
“za njegov izum automatskih regulatora za upotrebu u kombinaciji sa akumulatorom gasa za osvjetljenje svjetionika i plovila”
Nobelova nagrada za fiziku 1911
Wilhelm Wien
“za njegova otkrića u vezi sa zakonima koji regulišu zračenje toplote”
Nobelova nagrada za fiziku 1910
Johannes Diderik van der Waals
“za svoj rad na jednačini države za gasove i tečnosti”
Nobelova nagrada za fiziku 1909
Guglielmo Marconi i Karl Ferdinand Braun
“u znak priznanja za doprinos razvoju bežične telegrafije”
Nobelova nagrada za fiziku 1908
Gabriel Lippmann
“za njegov metod reprodukcije boje fotografski zasnovan na fenomenu mešanja”
Nobelova nagrada za fiziku 1907
Albert Abraham Michelson
“za svoje optičke precizne instrumente i spektroskopske i metrološke istrage izvršene uz njihovu pomoć”
Nobelova nagrada za fiziku 1906
Joseph John Thomson
“u znak priznanja velikih zasluga njegovih teorijskih i eksperimentalnih istraga o provođenju električne energije gasovima”
Nobelova nagrada za fiziku 1905
Filip Eduard Anton von Lenard
“za svoj rad na katodnim zracima”
Nobelova nagrada za fiziku 1904
Lord Rayleigh (John William Strutt)
“za njegova istraživanja gustine najvažnijih gasova i za njegovo otkrivanje argona u vezi sa ovim studijama”
Nobelova nagrada za fiziku 1903
Antoan Henri Bekerel
“u znak priznanja za izuzetne usluge koje je pružio otkrivanjem spontane radioaktivnosti”
Pierre Curie i Marie Curie, nie Sklodowska
“priznajući izvanredne usluge koje su pružili zajedničkim istraživanjima o pojavama zračenja koje je otkrio profesor Henri Becquerel”
Nobelova nagrada za fiziku 1902
Hendrik Antoon Lorentz i Pieter Zeeman
“u znak priznanja izvanredne službe koju su njihova istraživanja pružila uticaju magnetizma na fenomene zračenja”
Nobelova nagrada za fiziku 1901
Wilhelm Conrad Röntgen
“u znak priznanja za izuzetne usluge koje je učinio otkrivanjem izuzetnih zraka koje su po njemu naknadno nazvane”
Izvori:
- “All Nobel Prizes in Physics”. Nobelprize.org. Nobel Media AB 2014. Web. 18 Jun 2018. <http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/physics/laureates/>
